To Δράμα της Carolina τιτλοφορείται το κομμάτι κι αυτή είναι η ιστορία του. Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα σπίτι, κάπου στη Νότια Καρολίνα των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο σπίτι αυτό έμενε ένα δεκάχρονο αγόρι, ο μεγαλύτερος αδερφός του - ο Μπίλλυ, η μάνα τους και ο φίλος της. Ο τύπος αυτός ήταν ιδιαίτερα οξύθυμος και ήταν το μόνο θετικό που δεν είχε όπλο. Το μόνο περιουσιακό του στοιχείο ήταν ένα αγροτικό φορτηγάκι.
Πάνω σ’ αυτό το φορτηγάκι ξύπνησε ο Μπίλλυ εκείνο το πρωί. Σηκώθηκε και πήγε πίσω από το σπίτι . Κοίταξε μέσα από το παράθυρο. Άκουσε φασαρία και αντίκρυσε το φίλο της μάνας του να πλακώνει στο ξύλο έναν ηλικιωμένο ιερέα. Ήταν κάτω στο πάτωμα και ήταν έτοιμος να παραδοθεί.
Ο Μπίλλυ δεν είχε γνωρίσει ποτέ αυτό τον άντρα, αλλά βαθιά μέσα του ένοιωσε σα να τον ξέρει από κάπου. Μια φωνή στο μυαλό του έλεγε «αυτός πρέπει να είναι ο πατέρας μου». Ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Πήγε προς την πόρτα και σήκωσε ένα από τα γυάλινα μπουκάλια γάλα. Κάθε πρωί στις εννιά, ο γαλατάς άφηνε δύο τέτοια έξω από την πόρτα τους.
Μπήκε μέσα ,είδε τα αίματα στο πάτωμα. Σήκωσε ψηλά το μπουκάλι και το κατέβασε με όλη του τη δύναμη του στο κεφάλι του φίλου της μάνας του. Το χτύπημα ήταν μοιραίο.
Μετά ρώτησε τον άντρα τι γύρευε σπίτι τους.
Η μάνα του, άνοιξε το ντουλάπι και έβγαλε ένα φάκελο γεμάτο λεφτά. Του αποκάλυψε πως ο ιερέας φρόντιζε για τα έξοδα ολα αυτά τα χρόνια.
Τρείς ώρες αργότερα είχαν μπει όλοι στο φορτηγάκι με κατέυθυνση το Τένεσί. Το πτώμα το έθαψαν λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι. Ο Μπίλλυ κάθισε στη θέση του οδηγού και αν αναρωτιέστε πόσα από τα παραπάνω είναι αλήθεια ή όχι, δεν έχετε παρά να ρωτήσετε το γαλατά, εκείνον τον πρωινό επισκέπτη καθε μέρα στις εννιά ,κάπου στη Νότια Καρολίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου