Whipping Boy

Για τη συνέχεια οι παραγνωρισμένοι Whipping Boy από το Δουβλίνο της Ιρλανδίας οι οποίοι ακριβώς στη μέση των 90s κυκλοφόρησαν έναν από τους καλύτερους κιθαριστικούς δίσκους της δεκαετίας, το Heartworm. Oι Whipping Boy σχηματίστηκαν το 1988 στην πρωτεύουσα της Ιρλανδίας με το αρχικό όνομα Lolita and the Whipping Boy. Πρωτοέπαιξαν live σε κάποια γενέθλια κάνοντας διασκευές των Fall και των Velvet Underground. Λίγο καιρό μετά η κιθαρίστριά τους αποχώρησε βρίσκοντας θαλπωρή στη…θρησκεία και μαζί μ’ αυτήν αποχώρησε και το συνθετικό Lolita από το όνομα του συγκροτήματος. Οι εναπομείναντες Whipping Boy ξεκίνησαν να ηχογραφούν δικό τους υλικό και κυκλοφόρησαν δυο ΕΡ που προκάλεσαν κάποιο ενδιαφέρον και οδήγησαν στην κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου, Submarine. Το Submarine πέρασε σχεδόν απαρατήρητο εμπορικά, η φήμη των Whipping Boy άρχισε όμως να εξαπλώνεται χάρη στις εκτροχιαστικές τους live εμφανίσεις και την αυτοκαταστροφική παρουσία του τραγουδιστή τους Ferghal McKee, ο οποίος συνήθιζε να χαράζεται με σπασμένα γυαλιά επί σκηνής. Στα τέλη του 1994 οι Whipping Boy μπήκαν στο περίφημο Windmill Lane studio του Δουβλίνου, γνωστό και ως “U2 studio”, καθώς οι Ιρλανδοί superstars έχουν ηχογραφήσει εκεί ολόκληρα τα τρία πρώτα άλμπουμ τους και τμήματα από κάποια άλλα. Το αποτέλεσμα των ηχογραφήσεων ήταν το Heartworm, ένα μικρό κιθαριστικό αριστούργημα που εγκωμιάστηκε από τους κριτικούς. Τα τρία singles που συνόδευσαν την κυκλοφορία του Heartworm είναι υπέροχα-το πιο γνωστό στη χώρα μας και ύμνος στην οικογενειακή βία είναι το κομμάτι που θα ακούσουμε, το We Don’t Need Nobody Else. Συνολικά ο δίσκος είναι ένα εξαίρετο δείγμα εναλλακτικής rock και, παρά τις φτωχές πωλήσεις, θεωρείται ως ένας από τους πιο κριτικά αναγνωρισμένους δίσκους των ‘90s. Μάλιστα στην πατρίδα τους, την Ιρλανδία, πρόσφατα το Heartworm (που εκεί έχει γίνει «χρυσό») ψηφίστηκε στο νούμερο 7 στη λίστα των 100 πιο επιδραστικών Ιρλανδικών δίσκων όλων των εποχών. Έπειτα, κυκλοφόρησαν έναν ακόμη δίσκο, το ομώνυμο Whipping Boy που έμεινε στα αζήτητα, χωρίς ίχνος promo και κάλυψης από τα media. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διαλυθούν και το μόνο σημείο ζωής έκτοτε ήταν κάποιες συναυλίες στην Ιρλανδία το 2005.