Alvin Lee

Ο Alvin Lee (κατά κόσμο Graham Barnes δηλώνει μόνιμος κάτοικος Ισπανίας τουλάχιστον τα τελευταία 20 χρόνια. Και ενώ είναι τόσο εύκολο να βρεις που μένει, είναι τόσο δύσκολο να αναφέρεις μια τόσο μεγάλη μουσική πορεία χωρίς να παραλείψεις κάτι. Το κοινό σημείο περί Alvin Lee παραμένουν οι Ten Years After. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη δεκάλεπτη εκτέλεση του I'm going home στο Woodstock το 1969; Μπορεί όμως ένα  όραμα  να περιοριστεί στα ασφυκτικά όρια μιας μπάντας? Ίσως. Ένα ταλέντο όμως ποτέ. Ο πιο βασικός λόγος  είναι ότι ο Alvin Lee από το τέλος εποχής του με τους T.Y.A έως και σήμερα, δηλώνει συνέχεια παρών. Συναυλιακά αλλά και δισκογραφικά. Με καταβολές από τη πόλη του Νότινχαμ, μια πόλη με έναν τεράστιο κατάλογο ιστορικών προσωπικοτήτων, και δικό της πανεπιστήμιο τεχνών από το 1888, ήταν φυσικό και επόμενο ο μικρός Alvin να πιάσει μια κιθάρα και να ξεσκονίσει όλα τα δισκάκια της Jazz, blues και  Rock’roll  του πατέρα του. Elvis Presley, Chuck Berry, Jerry Lee Lewis, Scotty Moore. Και κάπως έτσι άρχισαν όλα. Δεκατριών ετών παίζει με διάφορους φίλους σε πάρτι γνωρίζοντας ελάχιστα ακόρντα αλλά την ταστιέρα δεν λέει να την αφήσει. Σε μετέπειτα δηλώσεις του, αποκαλύπτει ότι το σχολείο ήταν ένα τεράστιο εμπόδιο από την στιγμή που έπιασε μια κιθάρα στα χέρια του. Καθώς ο «Βενιαμίν» τις οικογένειας (με δυο αρκετά μεγαλύτερες αδερφές), αλλά και η αδυναμία που του είχε ο πατέρας του βλέποντας το πάθος του για την μουσική όπως είχε και ο ίδιος, τον οδηγούν να παρατήσει το σχολείο οριστικά σε ηλικία 13 ετών. Η φλόγα της αναγνώρισης άναψε ουσιαστικά σε μια εμφάνιση που έκανε στο London Marquee, παίρνοντας μέρος σε ένα blues show κάτω από το βλέμμα του μοναδικού John Lee Hooker, μόλις 15 χρονών. Εκπληκτος ο Hooker τον ρωτησε το ονομά του, και αυτός απάντησε για πρωτη φορά με το καλλιτενικό του " ALVIN LEE sir" . Το τραγούδι The Bluest Blues που θα ακούσουμε είναι γραμμένο από τον Alvin Lee και αποτελεί το δεύτερο κατά σειρά τραγούδι του ομότιτλου άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1995. O Iρλανδός Alvin Lee  γράφει εδώ μια υπέροχη μελωδία παίζοντας την κιθάρα του με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο.