από Ένας από τους συλληφθέντες της Τρίτης 7:15μμ, Κυριακή 3 Ιουλίου 2011
Στη ΓΑΔΑ έφθασαν σε τρεις ή τέσσερις διαφορετικές φουρνιές των 5-6 οι συλληφθέντες.
Πολλοί ήταν χτυπημένοι άσχημα και κάθε φορά οι επόμενοι ήταν χειρότερα από τους προηγούμενους. Άλλοι με ανοιγμένα κεφάλια και με τα αίματα να τρέχουν ρυάκι, άλλοι με χρώμα μπλαβιασμένο σε όλο τους το σώμα, άλλοι ημίγυμνοι με ξεσκισμένα ρούχα και χωρίς παπούτσια (και κάποιοι όλα αυτά μαζί). Η σύνθεση των συλληφθέντων ήταν κυριολεκτικά «ό,τι να’ ναι» δίνοντας την εντύπωση ότι οι συλλήψεις γίνονταν σαν ψάρεμα με απόχη, πιάστηκαν όποιοι είχαν απλά την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο των μπάτσων.
Κάποιοι διαμαρτύρονταν ότι προσπαθούσαν να αποτρέψουν τα επεισόδια, προσπαθώντας να κατανοήσουν αυτό που τους συνέβαινε, βλέποντας τελικά στην πράξη το πόσο πλαστός είναι ο διαχωρισμός μεταξύ «ειρηνικών διαδηλωτών» και «κουκουλοφόρων». Η πολιτική απειρία ορισμένων τους έκανε να πιστεύουν ότι η αθωότητά τους ήταν αυταπόδεικτη και ότι σύντομα θα αφήνονταν ελεύθεροι, σε βαθμό που δεν κάλεσαν καν δικηγόρους.Όταν έβλεπαν ότι αυτό δε συνέβαινε και ίσα-ίσα βρίσκονταν αντιμέτωποι με κατηγορητήρια-τερατουργήματα (με πιο χαρακτηριστική περίπτωση εκείνη δύο παιδιών που σχόλασαν στις 3 από το μαγαζί που δούλευαν και συνελήφθησαν στις 3:05 και βρέθηκαν να κατηγορούνται ότι επιτέθηκαν εναντίον αστυνομικών με πέτρες, κροτίδες και γκαζάκια) κάποιοι έφταναν στην απόγνωση και χρειάστηκε προσπάθεια από άλλους για να κρατηθεί ένα, όσο το δυνατόν, καλό κλίμα αλληλεγγύης. Σημαντική σε αυτό η συμβολή της αξιολάτρευτης 56χρονης κυρίας –της μοναδικής γυναίκας ανάμεσά μας- που το θάρρος, η αποφασιστικότητα και ο πηγαίος αυθορμητισμός της που δε χαμπάριαζε από τις ψευτομαγκιές των μπάτσων κράτησε το ηθικό όλων μας ψηλά.
Στο (μεγάλο) διάστημα που περιμέναμε μέχρι να μας απαγγελθούν κατηγορίες δε χτυπήθηκε κανείς, η συμπεριφορά των μπάτσων ήταν σχετικά διακριτική αλλά εξοργιστικά αρτηριοσκληρωτική όσον αφορούσε την εκπλήρωση βασικών δικαιωμάτων μας (γιατρό, τουαλέτα, νερό, τηλέφωνο κλπ) με όλους να δηλώνουν αναρμόδιοι για τα πάντα. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν ήταν μέρος κάποιας συγκεκριμένης τακτικής ψυχολογικής πίεσης ή απλά ένδειξη της ανεπάρκειας των περισσότερων από αυτούς να διεκπεραιώσουν το οτιδήποτε χωρίς γραπτή εντολή.
Εξαίρεση (στη «διακριτικότητα») αποτέλεσαν οι ματατζήδες που έφθαναν για να καταθέσουν ως μάρτυρες κατηγορίας και τραμπούκιζαν φραστικά, ενώ μας εξέταζαν διερευνητικά κάνοντας και ψαρωτικές ερωτήσεις του τύπου «ποιος συνελήφθη στο τάδε μέρος;» προκειμένου να δέσουν τις καταθέσεις τους .
Η λήψη καταθέσεων παρουσία δικηγόρων άρχισε αρκετά μετά τα μεσάνυχτα με τους κλασικούς ρυθμούς χελώνας και τα χαράματα πήραμε το δρόμο για τα κρατητήρια. Την επόμενη μέρα μας πήγαν στα καινούρια γραφεία της Σήμανσης στην Καβάλας για φωτογραφίες και το μεσημέρι Ευελπίδων όπου έγιναν όσα ανέφεραν σε προηγούμενο ποστ και οι αλληλέγγυοι/ες.
Υ.Γ. Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στους δύο υπάνθρωπους πυροσβέστες του οχήματος που βρισκόταν στη Νίκης πίσω από το υπουργείο Οικονομίας. Με πώρωση χειρότερη και από τον πιο καυλωμένο ματατζή χτυπούσαν και κλωτσούσαν ανθρώπους ήδη αιμόφυρτους και δεμένους πισθάγκωνα. Ελπίζω να τους πετύχω ξανά κάπου.
Υ.Γ.2. Στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ όπου φιλοξενηθήκαμε κρατούνταν επίσης οι κ.κ. Μπέος, Τσακογιάννης και δύο ακόμα κατηγορούμενοι για την υπόθεση των στημένων ποδοσφαιρικών αγώνων. Δεν ανταλλάξαμε και πολλά λόγια (οι περισσότεροι τουλάχιστον) ενώ από την πλευρά τους υπήρχε μια ευμενής στάση με τον Μπέο να το παίζει κι αυτός αντιστασιακός καταδικάζοντας μεγαλόφωνα τη χούντα του ΠΑΣΟΚ.
Υ.Γ.3.. Στην κλούβα στο Σύνταγμα όπου μας κρατούσαν μέχρι να μπορέσουν να πλησιάσουν περιπολικά για να μας μεταφέρουν στη ΓΑΔΑ είχε τουλάχιστον μουσικούλα, RockFM.στο ραδιόφωνο. Αξέχαστη θα μου μείνει η στιγμή που ενώ εγώ βογγούσα μέσα και έξω γινόταν ο κακός χαμός, στο ράδιο έπαιζε το Imagine.
http://athens.indymedia.org
Στη ΓΑΔΑ έφθασαν σε τρεις ή τέσσερις διαφορετικές φουρνιές των 5-6 οι συλληφθέντες.
Πολλοί ήταν χτυπημένοι άσχημα και κάθε φορά οι επόμενοι ήταν χειρότερα από τους προηγούμενους. Άλλοι με ανοιγμένα κεφάλια και με τα αίματα να τρέχουν ρυάκι, άλλοι με χρώμα μπλαβιασμένο σε όλο τους το σώμα, άλλοι ημίγυμνοι με ξεσκισμένα ρούχα και χωρίς παπούτσια (και κάποιοι όλα αυτά μαζί). Η σύνθεση των συλληφθέντων ήταν κυριολεκτικά «ό,τι να’ ναι» δίνοντας την εντύπωση ότι οι συλλήψεις γίνονταν σαν ψάρεμα με απόχη, πιάστηκαν όποιοι είχαν απλά την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο των μπάτσων.
Κάποιοι διαμαρτύρονταν ότι προσπαθούσαν να αποτρέψουν τα επεισόδια, προσπαθώντας να κατανοήσουν αυτό που τους συνέβαινε, βλέποντας τελικά στην πράξη το πόσο πλαστός είναι ο διαχωρισμός μεταξύ «ειρηνικών διαδηλωτών» και «κουκουλοφόρων». Η πολιτική απειρία ορισμένων τους έκανε να πιστεύουν ότι η αθωότητά τους ήταν αυταπόδεικτη και ότι σύντομα θα αφήνονταν ελεύθεροι, σε βαθμό που δεν κάλεσαν καν δικηγόρους.Όταν έβλεπαν ότι αυτό δε συνέβαινε και ίσα-ίσα βρίσκονταν αντιμέτωποι με κατηγορητήρια-τερατουργήματα (με πιο χαρακτηριστική περίπτωση εκείνη δύο παιδιών που σχόλασαν στις 3 από το μαγαζί που δούλευαν και συνελήφθησαν στις 3:05 και βρέθηκαν να κατηγορούνται ότι επιτέθηκαν εναντίον αστυνομικών με πέτρες, κροτίδες και γκαζάκια) κάποιοι έφταναν στην απόγνωση και χρειάστηκε προσπάθεια από άλλους για να κρατηθεί ένα, όσο το δυνατόν, καλό κλίμα αλληλεγγύης. Σημαντική σε αυτό η συμβολή της αξιολάτρευτης 56χρονης κυρίας –της μοναδικής γυναίκας ανάμεσά μας- που το θάρρος, η αποφασιστικότητα και ο πηγαίος αυθορμητισμός της που δε χαμπάριαζε από τις ψευτομαγκιές των μπάτσων κράτησε το ηθικό όλων μας ψηλά.
Στο (μεγάλο) διάστημα που περιμέναμε μέχρι να μας απαγγελθούν κατηγορίες δε χτυπήθηκε κανείς, η συμπεριφορά των μπάτσων ήταν σχετικά διακριτική αλλά εξοργιστικά αρτηριοσκληρωτική όσον αφορούσε την εκπλήρωση βασικών δικαιωμάτων μας (γιατρό, τουαλέτα, νερό, τηλέφωνο κλπ) με όλους να δηλώνουν αναρμόδιοι για τα πάντα. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν ήταν μέρος κάποιας συγκεκριμένης τακτικής ψυχολογικής πίεσης ή απλά ένδειξη της ανεπάρκειας των περισσότερων από αυτούς να διεκπεραιώσουν το οτιδήποτε χωρίς γραπτή εντολή.
Εξαίρεση (στη «διακριτικότητα») αποτέλεσαν οι ματατζήδες που έφθαναν για να καταθέσουν ως μάρτυρες κατηγορίας και τραμπούκιζαν φραστικά, ενώ μας εξέταζαν διερευνητικά κάνοντας και ψαρωτικές ερωτήσεις του τύπου «ποιος συνελήφθη στο τάδε μέρος;» προκειμένου να δέσουν τις καταθέσεις τους .
Η λήψη καταθέσεων παρουσία δικηγόρων άρχισε αρκετά μετά τα μεσάνυχτα με τους κλασικούς ρυθμούς χελώνας και τα χαράματα πήραμε το δρόμο για τα κρατητήρια. Την επόμενη μέρα μας πήγαν στα καινούρια γραφεία της Σήμανσης στην Καβάλας για φωτογραφίες και το μεσημέρι Ευελπίδων όπου έγιναν όσα ανέφεραν σε προηγούμενο ποστ και οι αλληλέγγυοι/ες.
Υ.Γ. Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στους δύο υπάνθρωπους πυροσβέστες του οχήματος που βρισκόταν στη Νίκης πίσω από το υπουργείο Οικονομίας. Με πώρωση χειρότερη και από τον πιο καυλωμένο ματατζή χτυπούσαν και κλωτσούσαν ανθρώπους ήδη αιμόφυρτους και δεμένους πισθάγκωνα. Ελπίζω να τους πετύχω ξανά κάπου.
Υ.Γ.2. Στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ όπου φιλοξενηθήκαμε κρατούνταν επίσης οι κ.κ. Μπέος, Τσακογιάννης και δύο ακόμα κατηγορούμενοι για την υπόθεση των στημένων ποδοσφαιρικών αγώνων. Δεν ανταλλάξαμε και πολλά λόγια (οι περισσότεροι τουλάχιστον) ενώ από την πλευρά τους υπήρχε μια ευμενής στάση με τον Μπέο να το παίζει κι αυτός αντιστασιακός καταδικάζοντας μεγαλόφωνα τη χούντα του ΠΑΣΟΚ.
Υ.Γ.3.. Στην κλούβα στο Σύνταγμα όπου μας κρατούσαν μέχρι να μπορέσουν να πλησιάσουν περιπολικά για να μας μεταφέρουν στη ΓΑΔΑ είχε τουλάχιστον μουσικούλα, RockFM.στο ραδιόφωνο. Αξέχαστη θα μου μείνει η στιγμή που ενώ εγώ βογγούσα μέσα και έξω γινόταν ο κακός χαμός, στο ράδιο έπαιζε το Imagine.
http://athens.indymedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου